zaman mıydı bu geçen??

Pek klişe tamam, fakat kim inkar edebilir ki zamanın ışık hızıyla geçtiğini?? Tam tamına 7 buçuk aydır evliyim. Nişanın, ilk tanışmanın üzerinden geçen süreleri saymıyorum bile!!
Hala zaman zaman bunları yaşayan ben miyim diyorum kendi kendime. Bildiğin evli barklı, haftanın belli günleri çamaşır yıkayan, ertesi gün gelen temizlikçiye "bu hafta şunu yap, bunu yap" diye talimatlar yağdıran, haftasonları misafir ağırlayan, buzdolabının üzerinde mıknatıslı notluğuna evin eksiklerini not eden, hergün düzenli olarak aynı saatte iş yerinden annesini arayan falan bir tip oldum çıktım. Şaşılacak şey doğrusu. Sen onca sene annenin eteğinde yaşa yaşa, sonra bir anda hooop ev hanımı rolünü at çantaya:)) İnsanın gerçek potansiyeli, baskı anlarında ortaya çıkarmış. Bunun açıklaması olsa olsa budur.. Fakat muhteşem öngörü yeteneğim, potansiyelimin büyük kısmının henüz tam olarak gün ışığına çıkmadığını çıtlatıyor bana yavaş yavaş.. Galiba içgüdüsel bir şekilde, yani aslında açıkçası nasıl olduğunu pek de çözemediğim bir mekanizma sayesinde-ki ben buna kısaca "kıvama gelmek" diyorum-bir sonraki aşama olduğundan neredeyse emin olduğum insan yavrusu üretme alanına da adım atmaya niyetleneceğim. Neden olmasın?? Ailemdeki ve çevremdeki tüm yaşlı kadınların dediği gibi; "Heerşeyin bir zamanı var kızım.."