herşey bir anda oldu..sokakta yürüyorduk..başımı kaldırdım ve onu gördüm karşımda..birden içimi tanıdık bir duygu kapladı.. paris'e ilk defa gittiğimde eyfel kulesini görene dek kendimi yabancı bir memlekette hissetmemiş olmam gibiydi.. yani bir yapıdan böylesine etkilenebileceğim aklıma gelmezdi. . ama asıl şok etkisi yaratan kısmı ise kapıdan girdiğim saniye başladı.. öylesine büyük bir boşlukla karşılaşılıyorki bir an için ölçek duygusunu yitiriyor insan.. neye uğradığını şaşırıyorsun.. dikdörtgen prizma şeklinde devasa bir kutunun dibine dibine yürümeye başlayınca yavaş yavaş adapte oluyorsun mekana..acaip bişey doğrusu..koleksiyon şahane elbette..picasso..monet and his waterlilies..ve daha adını hiç duymadığım yüzlerce sanatçı vardı..yarım günde sadece bir katını gezebildik..devasa bir yer..arkası yarın oldu bir parça..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder