kuzguncuk..

Benim dünyamın tarihiyle aynı yaştalar..Ben yedi yaşındayken de, o iki sandal orada takılıyordu.. Yüze merdiven dayadım, gittim baktım hala oradalar..İsmet Baba’nın yanıbaşında çocukluğumuzu sonra da gençliğimizi seyrettiler. . Hala bizi bekliyorlar.. Günün birinde onları yerinde bulamazsam pek mutlu hissetmeyeceğim.. Şu kırmızı- beyaz boyalı şeker görünümlü bayrak direği bile hala aynı rengiyle dikiliyor parkın ortasında..Rengi otuz senedir değişmediğine göre, benim dışımda da birileri için bir anlamı var demekki..Kuzguncuk’ta kilise, ptt binası, anneannemin sokağı aşağı yukarı aynı yıllardır.. Fakat etrafta dolaşan insan tipi çok değişmiş yıllar içerisinde.. Tanıdık yüzleri pek göremedim..Şalvar tipli pantolonların altına giydikleri sandaletleri, boyunlarında etnik desenli fularlarıyla sokaklarda dolaşan unisex insanlar ortaya çıkmış..Kuzguncuk artık aynı anda hem yakın hem de bir o kadar uzak..